I can finally say that I have passed my driving test! And I don't say "finally" because it was my another time taking it, but because I've been thinking about doing it for... 5 years. How did it happen? Well, in the beginning I told myself that I would do my license right after my high school graduation, but I was traveling and then working, so at the end I said to myself that I didn't have time. Then university started, then I said I had to focus on it, because everything was new and unknown and scary. Then I went on Erasmus exchange, and then there was the pandemic, and then I thought I just didn't need it so I wouldn't do a driving license. Well actually, it was an excuse, because I knew that with this driving license it wasn't a fast thing and that I would have to take the time to do it and once I started I would have to finish.
W końcu mogę się pochwalić tym, że zdałam egzamin na prawo jazdy! I nie mówię „w końcu”, bo zdawałam po kilka razy, tylko dlatego, że zabierałam się za to… 5 lat. Jak to się stało? Otóż na początku mówiłam sobie, że zrobię prawo jazdy zaraz po maturze, ale wyjechałam na wakacje, pracowałam i mówiłam sobie, że nie mam czasu. Potem zaczęły się studia, to stwierdziłam, że muszę się na nich skupić, bo przecież wszystko było nowe i nieznane i straszne. Później wyjechałam na Erasmusa, a potem była pandemia, a na koniec to właściwie uważałam, że po prostu nie potrzebuję i nie będę robić prawa jazdy. Well, trochę to była wymówka, bo wiedziałam, że z tym prawem jazdy nie jest takie hop siup i że będę musiała poświęcić na to czas i jak już zacznę to muszę skończyć.
And so It was like this until June this year, when my boyfriend told me to take the first step and check out what driving schools there are in Lodz and when the theory courses start. And that first step, which was not obliging at all, pushed me to start the course. And that's when I realized that I didn't have to wait for some kind of driver's call or an inner need to do my license, because that was unlikely to happen (or at least it was like this in my case). I just had to start, and starting is always the worst.
I tak było do czerwca tego roku, kiedy mój chłopak powiedział mi, żebym zrobiła pierwszy krok i sprawdziła jakie są szkoły jazdy w Łodzi i kiedy zaczynają się kursy z teorii. I ten pierwszy krok, który wcale nie był zobowiązujący, popchnął mnie do rozpoczęcia kursu. I wtedy się zorientowałam, że nie mam co czekać na jakiś zew kierowcy ani wewnętrzną potrzebę zrobienia prawka, bo to raczej nie nastąpi ( a przynajmniej tak było w moim przypadku). Musiałam po prostu zacząć, a zaczynanie jest zawsze najgorsze.
I decided to use this story to talk about achieving goals. Sometimes our goals fall into the 'needed' or 'I want to do it' category, but at the same time they are not exciting and our motivation to achieve them is not high enough to start right away. Such goals are usually our ideas that require a lot of commitment and work. Then our inner lazy buddy wakes up, a feeling that stops us from achieving it. And the truth is that we only need one small step that brings us at least a little closer to our chosen goal.
Postanowiłam wykorzystać tę historię, żeby pogadać z wami o osiąganiu celów. Czasami nasze cele trafiają do kategorii „potrzebne” albo „chcę to zrobić”, ale równocześnie nie są ekscytujące i nasza motywacja, by je osiągnąć, nie jest na tyle duża, żeby zacząć od razu. Takimi celami są zazwyczaj nasze pomysły, które wymagają dużego zaangażowania i pracy. W tym momencie pojawia się tak zwany „niechciej”, czyli uczucie, które nas powstrzymuje przed osiągnięciem tego celu. A prawda jest taka, że wystarczy zrobić jeden mały krok, który nas chociaż trochę przybliży do wybranego celu.
Yeah cool, but how do you start? Well, I would say with the simplest thing. In my case, it was to look for a school and find out when the nearest course in theory is. It could be signing up for a language course that prepares you to pass a linguistic certificate at your chosen level. It could be checking the career offers of selected companies or drafting the text of an email about an internship or apprenticeship. Simple, but challenging at the same time. However, once you get going, the satisfaction at the end of this journey is indescribable.
Wszystko super, ale jak zacząć? Odpowiadam – od czegoś najprostszego. W moim przypadku to było poszukanie szkoły i sprawdzenie, kiedy jest najbliższy kurs z teorii. To może być zapisanie się na kurs z języka, który przygotowuje do zdania certyfikatu na wybranym poziomie. To może być sprawdzenie zakładki „kariera” w wybranych firmach albo przygotowanie tekstu maila z pytaniem o praktyki czy staż. Proste, ale równocześnie trudne. Jednak jak już się za to zabierzemy, to satysfakcja na końcu tej drogi jest nie do opisania.
Ah and the reward! Achieving a goal is a success and I recommend celebrating that. I made myself a present after my exam :) But it could be any other form of appreciation for your work! Whatever comes into your head. The important thing is that you feel proud of what you have achieved. This, by the way, was one of the phases of my therapy - appreciating and being proud of my achievements, which allowed me to see how many small and big successes I had in my life.
Ah i nagroda! Osiągnięcie celu to sukces i polecam to celebrować. Ja sprawiłam sobie prezent :) Ale może to być jakaś inna forma docenienia swojej pracy! Co tylko wpadnie wam do głowy. Ważne, żebyście poczuli dumę z tego, co osiągnęliście. Swoją drogą to był jeden z etapów mojej terapii – docenianie i duma z moich osiągnięć, co pozwoliło mi zobaczyć ile małych i dużych sukcesów odniosłam w życiu.
Achieving goals is a more complex topic than what I've written here, so I recommend seeing Lavendaire's and Muchelleb channels, which go really deep into the subject. And for French speakers, there's also the podcast J'ai peur donc j'y vais! Plus be sure to let me know how it is in your case and what you are doing to achieve what you want?
Osiąganie celów to temat bardziej złożony niż to, co napisałam tutaj, dlatego polecam zobaczyć kanały Lavendaire i Muchelleb, które zagłębiają się w ten temat. A dla francuskojęzycznych jest jeszcze podcast J’ai peur donc j’y vais! Plus koniecznie dajcie znać, jak to u was wygląda i co robicie, że osiągnąć to co chcecie?
with love
Basia
Post a Comment