Saturday, August 28, 2021 / , , , , , , , , ,

~Games for parties~




I’m a huge fan of themed parties and I wrote about it last year. Choosing a theme, organization, preparation of decorations and food is a lot of fun for me and I’m always very excited! But it’s not just about preparation, I also like games for parties. They are not really complicated and you don’t need to have lots of things to play them. Most importantly, they integrate all your guests and can make you laugh like never before (trust me!). In this post I’m gonna share with you my favorite games – I think that you know some of them as they are very classic.

Jestem wielką miłośniczką imprez tematycznych, o czym pisałam w zeszłym roku. Wybór tematu, organizacja, przygotowywanie dekoracji i przekąsek to dla mnie super zabawa, i za każdym razem mnie ekscytuje! Jednak same przygotowania to nie wszystko, bo lubię zadbać też o przebieg imprezy. Jest parę gier, które nie wymagają zbyt wiele, a które integrują gości i potrafią wywołać salwy śmiechu (mówię z doświadczenia!). W tym poście znajdziecie listę sprawdzonych przeze mnie gier – myślę, że część z nich znacie, więc będzie to przypomnienie kilku klasyków, które idealnie nadają się na imprezy.

~CHARADES~

You can have different versions of this one – with words or gestures, with dividing people on teams or not. It’s about guessing the word one person is trying to show. If you play the version with teams then a person from one team invents the word for a person from another team who tries to show this word to this team. If you play without teams then the person who shows also invents the word. The person who guesses the word is the next one to invent and show. Before starting, you can choose the category – it can be characters from movies, kitchen tools, animals or your common friends. The only thing that limits you is your imagination!

~KALAMBURY ~

Ta gra może mieć kilka wersji – może być ruchowa, z podziałem na drużyny lub nie. Polega na tym, że jedna osoba dostaje hasło, które musi przekazać reszcie bez użycia słów, tylko za pomocą gestów. W wersji z drużynami hasło wymyśla osoba z drużyny przeciwnej, a drużyna osoby pokazującej musi je odgadnąć. W wersji bez drużyn osoba pokazująca sama wymyśla hasło i pokazuje je wszystkim. Ten, kto zgadnie jest nową osobą pokazującą. Najfajniejsze w tej grze jest to, że można sobie wybrać dowolną kategorię – to mogą być postaci filmowe, przedmioty kuchenne, zwierzęta albo wspólni znajomi. Opcji jest naprawdę wiele i ogranicza Was tylko Wasza wyobraźnia!




~STORIES~

For this game you need some sheets of paper cut on longitudinal stripes and some pens. Sit in a circle, take one sheet of paper and a pen. The game is about answering the questions on your paper. Then you have to fold it so nobody can see your answer and give your sheet of paper to the person on your left. Everybody does the same with all the questions. When it’s finished then you can unfold all the sheets and read the stories that were created during the game. Trust me, this game can make you laugh! Prepare for some masterpieces, those stories can be very very funny!

QUESTIONS:
1st VERSION
who?
with whom?
what do they do?
where and when?
why?
2nd VERSION
who?
with whom?
where?
what did he say?
what did she respond?
how did it end up?

~HISTORYJKI~

Do tej gry potrzebne są kartki papieru, najlepiej pocięte w podłużne paski, i coś do pisania. Siadacie w kole, każdy dostaje swoją kartkę i długopis. Gra polega na odpowiadaniu na kolejne pytania. Po udzieleniu odpowiedzi każda osoba zakrywa swoją odpowiedź, zginając kartkę, a następnie przekazuje ją osobie po swojej lewej stronie, zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Pada kolejne pytanie, na które wszyscy odpowiadają, zginają kartki, tak żeby zasłonić odpowiedzi, i przekazują dalej. Po odpowiedzeniu na wszystkie pytania, rozwijacie kartki i czytacie na głos powstałe historyjki. Gwarantuję Wam wiele śmiechu – czasem powstają perełki, których nikt nigdy sam by nie wymyślił!

PYTANIA:
1 WERSJA:
kto?
z kim?
co robią?
gdzie i kiedy?
po co?
2 WERSJA:
kto?
z kim?
gdzie?
co on powiedział?
co ona odpowiedziała?
jak to się skończyło?

HEADS UP!

You can also find this game as a phone app but you can play without this too. Then it’s good to have sticky notes that you can put on your forehead. Sit in a circle so everybody can see each other. Choose the category. Everybody invents the word for a person on their right or left side, decide it in the beginning. Then put the sticky note with the word on the forehead of the person on your right/left side. The game is about guessing the word you have on your forehead by asking a question in a way that you can only answer “yes/no”. It can be “Am I a character form a Netflix series?” or “Do I have some super powers?” and so on. The game ends when everybody guesses who or what they are.

~CZÓŁKO~

Ta gra ma swoją aplikację na telefon, ale można w nią zagrać bez tego. Przydadzą się wtedy karteczki samoprzylepne! Siedzicie w kole, tak żeby wszyscy widzieli siebie nawzajem. Wybieracie jedną kategorię. Każda osoba wymyśla hasło dla osoby siedzącej po jej lewej stronie. Potem bez pokazywania hasła tej osobie, przykleja karteczkę na jej czole. Zapoznajecie się z hasłami wszystkich osób, poza waszym, wiadomo :P Gra polega na tym, by zgadnąć, kim lub czym się jest poprzez zadawanie innym uczestnikom pytań, na które można odpowiedzieć „tak” lub „nie”, np. „Czy jestem postacią z filmu, który ma części?”, „Czy mam super moce?” itd. Gra toczy się dopóty, dopóki wszyscy nie zgadną swoich haseł.




~ALCOHOL GAMES~

This is a proposition for those who also like alcohol games for parties. Flanks, King’s Cup, beer pong and others. During my parties we play those two first ones. I think all of you know what flanks and beer pong is so I’m not gonna explain them. When it comes to the King's Cup, it’s a game in which you have to use playing cards. Sit in a circle, everybody needs to have something to drink – beer, cocktail, vine, whatever. Then put a cup inside the circle and put playing cards around the cup. Everybody takes a card one by one and has to do something depending on the function for the cards. You can check everything here! 

~ALKOHOLOWE~

To propozycja dla tych, którzy lubią też zabawy alkoholowe. To mogą być flanki, King’s Cup, beer pong i inne. U mnie pojawiają się zazwyczaj te dwie pierwsze. Myślę, że większość z Was zna flanki i beer ponga, więc nie będę tutaj tłumaczyć zasad tych gier. Z kolei King’s Cup to gra, do której używa się całej talii kart. Siadacie w kole, każdy z tym, co pije (piwo, wino, drink), po środku ustawiacie kubek. Karty układacie wokół kubka. Każdy po kolei ciągnie kartę i wykonuje określoną czynność – wszystkie funkcje kart znajdziecie tutaj.

You can find lots of party games and these ones I mentioned here are just a small percent of a huge amount of what you can find on the internet. I also recommend those classics like Never have I ever or Would you rather…? They can be a good start to a nice conversation! And you? Do you like party games? Do you have your favorite one? Tell me in the comment down below! :)

Gier imprezowych jest całkiem sporo i poza tymi powyżej możecie znaleźć ich jeszcze więcej w Internecie! Polecam też Never have I ever albo Would you rather..?, które potrafią być początkiem do ciekawej dyskusji! A Wy jakie lubicie gry? Macie jakieś swoje ulubione, które zawsze muszą się pojawić na imprezie? Dajcie mi koniecznie znać w komentarzu :)

with love
Basia


read article
0 notes

Saturday, August 21, 2021 / , , , , , , , ,

Does age really matter?



Last week I had my 22nd birthday and, to be honest, I don’t feel it at all. Actually I laughed that in the past age had been very important for me. When I was 13 years old I was very happy that I could say that I was a teenager! And when I was 17 years old I was pretty excited (and scared!) that it was my last year of being a child (in Poland you’re officially an adult when you’re 18 yo) and that after my 18th bday there would be only seriousness and majority. Obviously those terms are not really attached to this age. And that was the moment when I stopped caring about age.

Tydzień temu skończyłam dwadzieścia dwa lata i, szczerze powiedziawszy, w ogóle tego nie czuję. Śmiałam się w duchu z tego, że kiedyś te wszystkie cyfry i liczby miały dla mnie ogromne znaczenie. Kiedy skończyłam jedenaście lat, mogłam powiedzieć, że jestem nastolatką! A kiedy skończyłam siedemnaście, powiedziałam sobie, że to ostatni rok bycia dzieciakiem, bo po osiemnastce czeka mnie już tylko dorosłość i powaga. Oczywiście dorosłość i powaga to pojęcia względne. I to mniej więcej w tamtym czasie przestałam zwracać uwagę na wiek.

At the beginning it was quite difficult for me – I didn’t really care if somebody was younger than me but if somebody was older than me and was a real adult person, I was really attached to savoir- and I called them miss or mister even though they said I can call them by their names. It took me a long time to get used to being an adult for others but now it’s easier for me.

Na początku było to dość trudne i jednostronne – nie zwracałam uwagi na to, że ktoś był młodszy ode mnie, ale kiedy ja byłam od kogoś młodsza i rozmawiałam z prawdziwym dorosłym, to stosowałam się do etykiety i zwracałam się do tej osoby per pan, pani, mimo że ona w ogóle tego ode mnie nie wymagała i często mówiła, że możemy przejść na „ty”. Trochę czasu mi zajęło, zanim się do tego przyzwyczaiłam, ale później stało się to dla mnie naturalne.

Recently I realized that in my group of my friends there are people the same age or younger or older than me. And actually I don’t feel those differences. Of course, when it comes to topics we talk about, they are different when I talk with older friends and younger friends, but it’s no more strange for me to see my friend who is 20 years older than me one day and have a meeting with another friend who is younger than me the next day.

Ostatnio uświadomiłam sobie, że wśród moich znajomych i bliskich przyjaciół są zarówno osoby w moim wieku, jak i zdecydowanie starsze lub o kilka lat młodsze. I w gruncie rzeczy nie czuję tych różnic. Wiadomo, z młodszymi osobami rozmawiam o innych sprawach, niż ze starszymi, ale sam fakt, że jednego dnia spotykam się ze znajomą, która jest ode mnie o dwadzieścia lat starsza, a następnego ze znajomym o pięć lat młodszym nie jest dla mnie zaskakujący.

Age difference is one of the most common topics in society, but actually it doesn’t really matter. On the one hand you can meet a person younger than you who is really mature and on the other hand you can meet a person who is older than you but is still living their child’s life. Or the inverse – a person who’s younger and still behaves as a child or older who is mature. There are a lot of different scenarios that can happen and we never know what’s gonna happen. Everybody’s different and the age doesn’t really matter.

Wiele się mówi o różnicy wieku w związkach, ale tak naprawdę nie ma on większego znaczenia. Z jednej strony można trafić na osobę młodszą i bardzo dojrzałą, a z drugiej na starszą, która żyje jeszcze w bańce dzieciństwa. Albo na odwrót – można trafić na osobę młodszą, która nadal trwa w innym pędzie życia, albo na starszą, dojrzałą, która wie, czego chce. Scenariuszy jest masa i tak naprawdę nigdy nie wiemy, jak sytuacja się rozwinie. Każdy jest inny, a wiek nie gra większej roli.

Age is a river theme and we can talk about it from different points of view – work, having a business, going on a trip alone or moving out. It’s really intriguing that in every culture age is seen differently, skipping the fact that everybody has a different opinion. This post opens a discussion about age so tell me what you think! I’m curious.

Wiek to temat rzeka i można by o nim rozmawiać na wielu płaszczyznach – praca, otwieranie własnej firmy, zakładanie rodziny, samotny wyjazd na wakacje czy wyprowadzka. Intryguje mnie to, że w prawie każdej kulturze wiek postrzega się inaczej, pomijając już fakt, że praktycznie każda osoba ma na ten temat inne zdanie. Tym postem otwieram dyskusję – napiszcie, jak Wy na to patrzycie. Jestem bardzo ciekawa Waszego punktu widzenia.

with love
Basia
read article
0 notes

Saturday, August 7, 2021 / , , , , , , , ,

Going through a change



The only sure thing in our life is a change – small or big, for better but can also for worse. Sometimes we would like the things to stay the same, never change, but actually it’s an impossible wish. Everything changes, no matter what. There are people who like that, it makes life more interesting for them. But there are also those who prefer stability, so when something changes, they want to quick. No matter our feelings and attitudes about changes, they are always present in our life and they will always be.

Jedynym pewnikiem w życiu jest zmiana – mała lub duża, na lepsze, ale też i na gorsze. Czasami lubimy się przywiązywać do osób, miejsc, przedmiotów, ale żadna z tych rzeczy nie jest tak pewna, jak fakt, że wszystko może ulec zmianie. Bywa różnie, czasem lubimy zmiany i pożądamy ich, czasem ich nie lubimy i uciekamy przed nimi. Mimo naszych osobistych odczuć, zmiany są nieuniknione i zawsze, ale to zawsze będą częścią naszego życia.

I’m going through a transition right now, there are some big changes to come. At first, I felt like I was staying in front of a huge iceberg, with a very slippery surface I have to go up to the top. First reaction? Ha, you’re kidding me, I’m out. I needed a distance. And then it turned out that I also had to confront my fears.

Jestem teraz w takim momencie życiowym, kiedy czekają mnie wielkie zmiany. Na początku czułam się tak, jakbym stała przed górą lodową o bardzo śliskiej powierzchni, po której miałam wspiąć się na sam szczyt. Moja pierwsza reakcja? Ha, niemożliwe, nie ma opcji, żebym się wdrapała. Potrzebowałam dystansu. I jak się później okazało, konfrontacji z własnymi lękami.




Last weekend I had the chance to see the performance of my friend, Gosia Mielech, called FearLess. While watching her dance on the stage, I realized that I was trying to escape from my fears. I was sitting in the auditorium and feeling more and more my fear but at the same time a release. Then I understood that I was afraid of all those changes to come, that’s why they looked like a huge ice mountain, very slick, dangerous and uncomfortable. After this performance I was sure that those changes were and still are needed.

W miniony weekend miałam ogromną przyjemność zobaczyć spektakl FearLess Gosi Mielech, która swoim ruchem i tańcem uświadomiła mi, że uciekam przed moimi lękami. Siedziałam na widowni i z każdą kolejną chwilą odczuwałam coraz większy strach i odpuszczenie równocześnie. Wtedy zrozumiałam, że bałam się tych wszystkich zmian, dlatego wyglądały one jak góra lodowa nie do wdrapania – stroma, śliska i nieprzyjemna. Po spektaklu poczułam, że zmiany są mi potrzebne.

A change can last a second – once you decide to drink a glass of water instead of a cup of coffee with sugar. Clap, change done! But it can also be a very long process, which lasts days, months or even years and needs a big effort, going out of the comfort zone or even a run out of it. At first we’re always afraid of it but when the fear slows down and we wake up the courage to change, every one step after becomes easier.

Zmiana może trwać chwilę – zamiast kawy z cukrem wypijecie szklankę wody. Cyk, zmiana! Ale może to też być długi proces, przejście z jednego punktu do drugiego, co wymaga czasu i nakładu energii, a czasem nawet wyjścia, wręcz wyskoczenia lub wybiegnięcia ze strefy komfortu. Na początku się boimy, ale jak już oswoimy strach i obudzimy w sobie odwagę do zmian, to każdy kolejny krok stanie się łatwiejszy.

In this performance, that I mentioned before, you can hear some sentences from the fear litany, Duna “I must not fear. Fear is the mind killer”. Those two phrases fell in my memory and now they become my strong mantra that I repeat every time when I need courage to make a decision or confront my fear. I can already tell you from my personal (and very fresh!) experience that those words can really help you and bring you the courage you need.

W spektaklu, o którym pisałam wyżej, pojawią się słowa z litanii przeciw strachowi z Diuny „I must not fear. Fear is the mind killer”. Te dwa zdania najbardziej zapadły mi w pamięć i są teraz moją mantrą przed podjęciem decyzji, przed zmianą, przed wyjściem ze strefy komfortu. Mogę powiedzieć z własnego, świeżego jeszcze, bo sprzed kilku dni, doświadczenia, że te słowa naprawdę pomagają i dodają odwagi.




I think that in the near future, I’ll tell you more about those changes. If you, like me, are in transition right now and you’re facing a huge change, just remember you’re not alone! Give yourself time and space, good luck guys :)

Myślę, że w najbliższym czasie opowiem Wam o zmianach, które się u mnie dzieją. Jeśli też jesteście w momencie małych lub dużych zmian, to wiedzcie, że nie jesteście sami! Dajcie sobie czas i przestrzeń, powodzenia :)

with love
Basia
read article
0 notes
Subscribe to: Posts (Atom)
© Primineers. Design by FCD.